Pages

Ekster

Ik ben vandaag voor de eerste keer wezen fotograferen vanuit mijn eigen schuilhut. Afgelopen weken heb ik bij mij in de tuin een "fototafel" gemaakt (waarover later in een ander berichtje wel meer) met een schuiltent ervoor en afgelopen weekend was dit klaar. Na enkele dagen voeren beginnen de eerste vogels de trek te krijgen naar deze plek. Natuurlijk is de ekster een van de eersten. Ontzettend brutale vogel, maar tegelijk ook schuwe en sluwe vogel. Als hij het niet vertrouwd is hij ook snel weer weg. Na plaats te hebben genomen in mijn tent zag ik na een half uur twee jonge eksters rond de tent scharrelen, maar met een scheef oog wat wantrouwend naar dat vreemde ding kijken dat uit de tent stak. Die lens zit er normaal natuurlijk niet ! Maar na enkele minuten stil zitten won de zin in lekkers het van het wantrouwen en kwam de ekster op de fototafel. Na nog heel even gewacht te hebben kon ik dan eindelijk wat foto's gaan maken. Acht stuks welgeteld. Toen was de vogel gevlogen. Dat geklik was toch wel eng. Maar gelukkig zaten de eksters al gauw weer rond de tent en (zij het kort) op de tafel. Er komen nog kansen genoeg de komende winter, maar als start van mijn vogelproject voor deze winter is het een mooi begin.
 

 

Eens een andere setting ...

Als je ergens in een fotohut gaat fotograferen dan ben je gebonden aan een vaste omgeving. Dat is ook zo in de fotohutten van Han Bouwmeester. Maar je bent natuurlijk niet gebonden aan de setting waarin je fotografeert. Een setting die je naar je hand kunt zetten. Dat kan met natuurlijke producten zoals boomstammetjes, takken, bessen, bladeren enzovoort, maar dat kan natuurlijk ook met door de men...s gemaakte producten. Dat is wat Trui en ik hier hebben gedaan, we hebben een eigen setting gemaakt van een oude gieter, wat pompoenen en lampionnetjes. Door de gele en oranje kleuren knalt dit geheel eruit. En dan is het afwachten op wat gaat komen, het gedeelte dat je niet geheel in de hand hebt. Allerlei mezensoorten in deze setting was geen probleem, maar eigenlijk hoopten we er een eekhoorn bij te krijgen. Normaal gesproken een veel geziene gast in deze hut, maar vandaag had hij er weinig zin in. Slechts twee keer kwam hij kort onze setting binnen gelopen, en dan moet je ook direct reageren. In dit geval met de 100-400 mm lens van canon op 400mm, met een (eigenlijk veel te) lange sluitertijd van 1/125 sec op een iso van 640. Door de beweeglijkheid van de eekhoorn zijn de meeste foto's bewegingsonscherp, maar ik heb er twee die scherp geworden zijn, waaronder deze opname. Mooi op zijn achterste gezeten zat hij een (neergelegd) nootje te verorberen. Misschien 5 seconden, toen was hij alweer verdwenen. Maar het beeld geeft nog maar eens aan dat het ook leuk kan zijn om eens buiten de standaard te denken en eens wat anders neer te zetten om je foto's in te maken. Iets waar ik in ieder geval de komende wintermaanden wat meer mee ga experimenteren. We zullen zien of het wat gaat opleveren. Het begin is in ieder geval leuk geworden vind ik.


 
 

Eekhoorn

Zoals in een vorige blog al aangegeven gingen we eigenlijk naar de hut van Han Bouwmeester om eekhoorns te fotograferen. Liefst in een mooie setting die we van een gieter en pompoenen hadden gemaakt. Echter het fotograferen van de eekhoorns ging niet geheel zonder slag of stoot. Het weer was matig, zwaar bewolkt en daardoor waren de sluitertijden extreem lang. Uiteraard kun je dan wel je iso waard...e opschroeven naar bijvoorbeeld 1600 of hoger, maar de eos 7d begint boven de 800 iso te steigeren en aangezien ik ruis enorm lelijk vind in foto's probeer ik dit te voorkomen. Mijn 500 mm lens van sigma heeft als laagste instelling f4.5, net een stap beter dan de 100-400 mm van canon, die ik ook bij me had. Maar met de 500mm is de afstand tot het eind van de waterbak voor de hut eigenlijk te kort om de gehele eekhoorn erop te krijgen. Dan moet je dus kiezen voor een uitsnede. En dat is verrekte lastig met lange sluitertijden (1/40-1/50 sec), een enorm beweeglijke eekhoorn en die eekhoorn moet dan ook nog eens op de goed plek zitten. Nog beter gezegd, hij moet eerst in beeld verschijnen. Na een aantal uren wachten komt dan toch nog geheel onverwachts de eerste eekhoorn plotseling op de setting af. Binnen een minuut is hij alweer verdwenen. Net genoeg tijd om een korte serie foto's te maken. En dan de spanning als de eekhoorn weer is afgetaaid. Zit er een scherpe en gelukt opname bij ? Na meerdere onscherpe opnames of opnames van matige compositie kom ik toch nog enkele mooie opnames tegen. Op deze foto zat hij gelukkig heel even stil en kon ik er een mooi portret van maken. De foto is niet gecropt en ter plekke zo gemaakt. Heerlijk is het gevoel dat je dan hebt als je op je minischermpje kijkt achterop de camera en dit beeld ziet. Zo had ik het in gedachten en het staat er op.
 
 

Pimpelmees op lijsterbes


Samen met mijn vaste fotomaatje Trui Alink ben ik vandaag naar Goor geweest met de intentie om eekhoorns te fotograferen. Om deze dieren voor de lens te krijgen hebben we gebruik gemaakt van één van de fantastische fotohutten van Han Bouwmeester, waarvoor mijn dank Han. Deze hut ligt in een bosgebied nabij Goor. Na onze aankomst om 9 uur zijn we eerst een drie kwartier bezig geweest om mooie settings in te richten. Dit zijn zowel natuurlijke als kitsche settings, om een zo groot mogelijke variatie in de foto's te krijgen. Ondanks dat we voor de eekhoorns gingen (waarvan later deze week foto's volgen) hebben we natuurlijk de vele vogels ook niet links laten liggen. Met name mezen zijn massaal aanwezig. Koolmezen, zwartkopmezen, matkopmezen en pimpelmezen vliegen af en aan. Eén van de settings is een tak vol met lijsterbessen, die met wat draad aan een boomstronk is opgehangen, waardoor de bessen mooi naar beneden hangen. Als achtergrond zijn enkele grote takken met geel verkleurd beukenblad neergelegd. Door een kleine scherptediepte te gebruiken (f4.5) krijg je een prachtig geelgevlekte achtergrond. Dan is het een kwestie van geduld, veel geduld. Net zolang tot er een mees aan de bessen gaat hangen en er van gaat snoepen. Dan moet je razendsnel scherpstellen en afdrukken. Persoonlijk maak ik dan in korte tijd een tiental foto's, omdat de mees door de wind heen en weer gaat, de mees zit ook geen moment stil en beweegt voortdurend zijn kop om een nieuwe hap van de bessen te nemen en omdat ik met een 500mm lens (van sigma) fotografeer is het risico op bewegingsonscherpte ook nog eens groot. Daar kwam vandaag bij dat er een dikke bewolking aanwezig was, waardoor de sluitertijd bij een iso van 800 nog steeds maar 1/50 sec was. Kortom, door veel foto's achter elkaar te maken vergroot je de kans op een geslaagde opname. En zoals je ziet is dit wel weer aardig gelukt. Iets nabewerken in lightroom om de ruis te verminderen (door de hoge iso-waarden ontstaan) en de kleuren en scherpte mooier te krijgen en dan is de foto toonbaar. Bij deze ...
 
Bijschrift toevoegen
 

Herfstblaadje

Deze foto is van twee weken geleden en is gemaakt in het Buurserzand. Ik was op zoek naar herfstbeelden, sfeerbeelden die de stemming van dit jaargetijde overbrengen. Dat kunnen grootse landschappen zijn, maar net zo goed kleine details. Details zoals dit kleine berkenblaadje. Het hing aan een spinnenwebdraadje in het dorre gras te wapperen en trok daardoor mijn aandacht. Aangezien het gras hier erg dicht op elkaar staat is het lastig om het blaadje met enkele grassprieten te isoleren van de achtergrond. Hiervoor gebruik ik in dit geval een iets langere brandpunt, en wel de 70-200mm lens van canon op 200mm. Uiteraard vanaf statief en met de zelfontspanner. Dit om bewegingsonscherpte zoveel mogelijk te voorkomen. De poten van het statief helemaal uitgeschoven om een hoog standpunt te krijgen. Hierdoor is het mogelijk om het gele gras volledig als achtergrond te benutten. Ga je lager dan komen de bomen in de achtergrond weer in beeld en wordt de bovenzijde van de foto veel drukker. Dan de compositie goed zetten. De boog van de linker grasspriet met het blaadje die doorloopt in de boog van het rechter grasspriet vind ik mooi beeldvullend. Dan even wachten tot de wind zo veel mogelijk wegvalt en afdrukken. Belichting goed controleren op het histogram en indien nodig aanpassen. In dit geval heb ik -1/3 EV onderbelicht om de kleuren iets warmer te krijgen. Andere instellingen : 1/800 sec, f5.6, iso 500. Voor mij geeft het mooi de sfeer van de herfst weer.
 

Schaduwspel

Vorige week zoals in een vorig blogje op facebook al geschreven, ben ik bezig geweest met één paddestoel in verschillende settings. Hier nog eentje uit deze serie. Nadat ik de paddestoel zelf had gefotografeerd herinnerde ik me opeens een trucje dat ik twee jaar geleden eens op een foto had toegepast, schaduw van een paddestoel op een mooi gekleurd herfstblad. Dus heb ik een mooi oranje gekleurd groot blad gezocht en deze rechtop voor mijn paddestoel gezet. Door het volle tegenlicht geeft dit een prachtig schaduwbeeld op het blad. Dat was al leuk maar niet spannend genoeg. Door iets bij te draaien kon ik een tweede paddestoel voor het blad krijgen. Deze heb ik met mijn zaklantaarntje vervolgens iets bijgelicht waardoor deze ook een mooie lichtval krijgt, wat met het natuurlijke tegenlicht anders nooit zou lukken. Hierbij wel oppassen dat dit licht niet op het blad valt, dat zou het schaduweffekt teniet doen ! Het blad heb ik verder naar voren verplaatst. Hierdoor kwam de begroeide rand van de boomstronk waarop de (schaduw)paddestoel staat ook in beeld en tekent af als een mooi schaduwrandje met bloeiende mossen. Door het blad nog iets te draaien en zelf wat meer opzij te bewegen kon ik de paddestoel voor het blad zo positioneren dat het net lijkt of de schaduw op het blad van hem is. Kijk je echter beter naar de foto dan zie je dat de schaduwvorm niet klopt ! Nu weet je ook waarom niet.