Witteveen

Gisteren hadden we al een prachtige lucht in de loop van de middag, maar helaas was ik onderweg in de auto en niet in de gelegendheid om opnames te maken. Maar het kriebelde enorm dus besloot ik om vanochtend maar op stap te gaan. En eindelijk eens een beetje fatsoenlijke ochtend ! Hoewel het kort voor mijn vertrek nog regende was het bij aankomst in het Witteveen echter mooi opgeklaard en kon het landschapswerk beginnen. Via het programma "The Photographers Emeris" (een echte aanrader voor landschapsfotografen) had ik de avond ervoor al bekeken waar, onder welke hoek en hoe laat de zon opkomt en waar ik dus moet gaan staan om een mooie reflectie in het water te krijgen. En gelukkig waren er tijdens de zonsopkomst mooie kleuren met fijne reflecties en wolkenpartijen. Helemaal top dus. Lekker een half uur gefotografeerd, waarna de kleuren minder werden en ik verder ben gelopen naar de Schotse Hooglanders. Altijd een fijn onderwerp om te fotograferen, zulke imposante dieren. En ze stonden heel mooi bij een groep oude eiken. Het warme ochtendlicht erop waardoor er een mooie sfeer ontstaat. Ook hier een half uurtje bezig geweest. De eerste trimmers en mountainbikers komen inmiddels voorbij en dan wordt het tijd voor mij om naar huis te gaan. Zij en ik verdragen elkaar slecht, hoewel ik niets tegen de mensen heb uiteraard. Maar veel fietsers schijnen altijd semigrappige opmerkingen te moeten maken over een ander zijn hobby. Kortom, wegwezen en foto's thuis bij een bakkie koffie uitwerken. Heerlijk begin van de dag ! Dit zal de laatste blog van dit jaar zijn en ik wens al mijn volgers dan ook alvast het allerbeste voor het komende jaar. Veel geluk en gezondheid voor een ieder met hopelijk in het nieuwe jaar ook weer veel mooie foto's.

Nijverdalse Berg

Bergen hebben we in Nederland natuurlijk niet, maar wij Nederlanders zijn al gauw geneigd om een heuvelachtig gebied Berg te noemen. Zo ook de Nijverdalse Berg onderdeel van de Sallandse Heuvelrug. Een prachtig natuurgebied met flinke glooiingen erin. Als je vanaf de kant van Nijverdal de zogenaamde toeristenweg oprijdt, dan kom je na een kleine 2 kilometer op een uitzichtspunt uit. Hiervandaan kijk je heel mooi uit over de omgeving. En precies hier had ik afgelopen weekend een cursus van de bekende landschapsfotograaf Bas Meelker. Samen met een aantal andere clubleden kregen we hier een cursus landschapsfotografie voor gevorderden. Uitermate interessant met weer heel veel bruikbare tips. De belangrijkste was naar mijn idee het feit dat je af moet van de gedachte dat het gehele landschap mooi moet zijn, je moet zoeken naar een geschikte voorgrond en dan komt de rest van het plaatje hierbij automatisch wel als toevoeging in beeld. Dat geldt zeker voor groothoekopnames. Dicht op je voorgrondonderwerp kruipen dus. En inderdaad, als je naar de foto's van Bas kijkt dan volgt hij heel consequent deze visie. Soms een vrijwel leeg waterlandschap met daarin als aandachtstrekker altijd een onderwerp in de voorgrond en een mooie lucht als aanvulling. Uiteraard moeten de compositieregels ook kloppen, er moet tenslotte wel een zekere harmonie in het beeld zitten. Op het uitzichtspunt ben ik met deze gegevens gaan stoeien, en hoewel ik al heel veel landschapsfoto's maak, heb ik er toch weer het een en ander van geleerd en toegepast. Beste opname van deze op zich qua weer niet eens zo heel bijzondere morgen is de foto met de pijpestrootjes pol op de voorgrond. Lange sluitertijd waardoor er veel kleur in de foto komt en beweging in de pol, belichting aan de rechter kant van het histogram zetten, en een zorgvuldige uitkadering. Het resultaat valt me inderdaad niet tegen voor een standaard morgen zonder spectaculaire kleuren in de lucht.
Voor telefoto werk gelden deze ochtend iets andere regels, hier moet je met name spelen met contrasten, om het verschil tussen de heldere tinten van de grondmist en de iets donkerder tinten van de onderwerpen zo groot mogelijk te krijgen. Uiteraard moet de sfeer in de foto blijven en realistisch zijn. Ook hier heb ik wat mee gestoeid en enkele resultaten staan erbij. Kortom het was weer een uitermate interessante ochtend. Ik kan iedereen ook eens aanraden om met Bas op stap te gaan. Binnenkort volg ik een cursus panorama fotografie bij hem. Hiervan zal ik ook verslag doen als deze geweest is.

Dansende bomen

In Gelderland ligt één van de oudste bossen van Nederland, het Speulderbos. Het is een gevarieerd bosgebied met afwisselende delen eiken, sparren en beuken. En het was gisteren schitterend om er doorheen te wandelen. Er lag een dik pak sneeuw van circa 15 cm en alle takken waren nog met sneeuw bedekt. Eén van die zeldzame dagen dat je van tevoren al weet dat er een kans bestaat om topplaten te maken. Ruim voor zonsopkomst ter plekke en dan het gebied in. En het licht was prachtig, mooi strijklicht door de bomen heen op de toppen van de beuken en een perfekte belichting door de reflectie van de sneeuw. Het normaal vrij donkere bos licht daardoor helemaal op. Met name de beukenbos gedeelten vind ik schitterend. Hier staan eeuwenoude bomen die in de meest vreemde kronkels zijn gegroeid. Door de lokale bevolking worden ze daarom van oudsher al de dansende bomen genoemd. Als het namelijk wat mistig is in het bos door grondnevel, dan lijken de bomen door de nevel heen te bewegen. Vandaar de naam dansende bomen. Mijn foto's zijn ook van deze bomen, en je ziet dat je door twee totaal verschillende belichtingen te kiezen toch twee topfoto's kunt overhouden. Het doorkijkje door het sparrenbos op de dansende bomen is zwaar onderbelicht, terwijl de andere opnames juist iets overbelicht zijn om dit resultaat te krijgen. Ik ben met beide opnames in ieder geval enorm blij.

De Noordmolen

Vanochtend maar eens op zoek geweest naar een mooie plek voor herfstfoto's. Op zoek dus naar kleur : geel, rood, oranje en bruin. De typische najaarskleuren. Ik besluit om eens een voor mij nieuw bosrijk gebied te zoeken met een waterpartij erbij. Kleur en reflectie, een perfecte combinatie. Na een uurtje googelen kom ik uiteindelijk uit bij landgoed Twickel. Dit ligt bij Delden en is een oud kasteel met veel bos. Eén van de onderdelen van het landgoed is een watermolen, de "Noordmolen" genaamd. En dat werd het doel. Vanmorgen om 5.45 uur opgestaan en op stap naar Twickel. Ruim voor zonsopkomst ben ik op lokatie en verken de voor mij nieuwe omgeving. Al gauw blijken er prima mogelijkheden aanwezig voor kleurrijke platen. Ik bepaal de plekken waar ik de opnames wil maken, schiet wat proefopnames, en dan is het wachten tot de zon boven de horizon komt. Een uurtje blauwbekken volgt, want hier in Twente is het vanochtend op kniehoogte al bijna -10 graden. Knap koud dus ! Kort voor 8.00 uur is het dan zover, er komt kleur in de omgeving door de eerste gefilterde zonnestralen. Helaas geen mooie lucht met spectaculaire wolken, maar wel een heel mooi sfeertje door de knallende kleuren. Na een uurtje intensief fotograferen is het mooiste licht wel weg en pak ik weer in. Uiteindelijk heb ik er toch acht mooie foto's aan overgehouden. Hier vier van de mooisten. De rest staat weer op de site.

Paddo's

Net als veel andere natuurfotografen geniet ik ook volop van de herfst. Die mooie kleuren, de grondmist met de mooie landschappen en natuurlijk ook de paddestoelen. Overal komen ze boven de grond in allerlei kleuren en vormen. En dat vraagt erom om vastgelegd te worden. Gisteren ben ik naar de Noetselerberg geweest, onderdeel van de Sallandse Heuvelrug, om wat landschappen en paddestoelen te fotograferen. En ik blijf het moeilijk vinden om wat originele opnames te maken van deze paddo's. Klein, en vaak moeilijk te benaderen omdat ze zo dicht op de grond groeien. In de meest onmogelijke houdingen lig ik voor en liefst onder de kleine schimmeluitgroeisels. Dan zoeken naar een goede compositie, instellen van de belichting en soms inflitsen om bepaalde delen op te lichten. Vele pogingen gaan direkt de prullenbak in, en in elke volgende opname is er een kleine aanpassing. Goh, wat is digitaal dan toch mooi. Opname, kijken op het schermpje naar compositie en op het histogram of het gehele bereik er wel in zit, dan de correcties toepassen en opnieuw schieten. Heerlijk om te doen, ik geniet dan volop. En dan thuis de spanning als de opnames langzaam in beeld komen op het grote scherm. De kleine schermpjes achterop de camera's willen nog wel eens vertekenen. Denk je dat de opname haarscherp is, blijkt het het toch net niet te zijn. Maar uiteindelijk blijft er altijd wel wat over. Gisteren was dit het resultaat.

Buurserzand

Vanochtend maar weer eens vroeg op stap geweest. Hoewel, vroeg ? Eén van de voordelen van de herfst is dat de zonsopkomst pas tegen acht uur plaats vind. Alle tijd dus om tijdig op de plek te komen waar je wilt fotograferen, zonder dat je voor dag en dauw (zoals in de zomer) je bed uit moet. Ik besluit om naar het Buurserzand te gaan, een mooi natuurgebied kort bij mijn huis. Enkele weken geleden heb ik hier een mooie waterplas ontdekt, die echter door de langdurige droogte vrijwel leeg stond. Met de grote hoeveelheid regen van de afgelopen week moest het nu snel gevuld zijn, en inderdaad, bij aankomst was er een fatsoenlijk wateroppervlak aanwezig. Perfecte omstandigheden voor een spiegelfoto. Beetje grondmist, mooi zacht licht en dreigende bewolking.
Camera op statief, verloopfilters ervoor (opheffen van het enorme contrastverschil tussen lucht en land) en dan het goede moment afwachten. En het licht was mooi ! Door  de dreigende, donkere bewolking ontstond prachtig strijklicht. Warm, bijna gelig licht. En een mooie reflectie in het spiegelgladde water. Dat leverde gelijk de eerste mooie opname van de ochtend op. Even later stond de zon wat hoger, maar was nog steeds mooi en warm van kleur. Ik stond ondertussen midden in het venige gedeelte van het Buurserzand en de warme kleuren van het alom aanwezige pijpestrootje versterkten de warme kleuren nog eens. Prachtig ! En als toetje op de ochtend kwam ik vlak bij de parkeerplaats nog een stel Hereford koeien tegen, waarvan er één heel mooi in het licht stond. Toevallig kwamen er een aantal mountainbikers langs rijden. Meestal heb ik een pokkehekel aan deze fietsers, want al het wild dat er nog zit is dan wel vertrokken, maar in dit geval droegen ze prachtig bij aan de sfeer van de foto.
Ik ben er in ieder geval bijzonder tevreden mee.

Borders at Work

Schitterend, gedreven, supergeconcentreerd en prachtig om naar te kijken. De Border Collies zijn een genot om te fotograferen. Vandaag ben ik naar een clinic geweest van Wiet van Dongen, de handler van deze Border Collies. Zij is Nederlands kampioen met haar hond Blaze en vandaag liet ze ons zien hoe ze deze honden traint. Dan is er voor mij natuurlijk maar één ding mogelijk : foto's maken. Het is weliswaar niet echte natuur, maar deze honden staan qua gedrag nog zo dicht bij de natuur dat ik het toch schitterend vind m hier wat mee te doen. Het gaat super gedreven en soms ook supersnel. De schapen worden scherp in de gaten gehouden door de werkhonden en zodra er een commando komt van Wiet, of als de hond ziet dat er ingegrepen moet worden dan volgt er een razendsnelle correctie van de richting waarin de schapen moeten gaan. Fotografisch enorm leuk om te doen. De felle ogen met die havikenblik ! Gaaf. Wel lastig om mooie opnames te maken die laten zien wat de dieren doen. Ik heb geprobeerd om de aktie en de concentratie van de dieren vast te leggen. Dus langere sluitertijden en het mee "pannen" om de beweging in de foto te krijgen. Werken op ooghoogte, dus geregeld plat op de buik. Maar het resultaat is er dan ook wel naar ! Aktiefoto's waar ik zeer tevreden over ben.`De rest van de serie staat op dit moment ook online. Moeite van het kijken waard vind ik.

Durdle Door en Man o' War

Tijdens onze reis door Zuid Engeland wilde ik graag een bezoek brengen aan Durdle Door, een stenen boog die door erosie uitgesleten is en prachtig in de zee staat. Deze kalkstenen boog is enorm fotogeniek.  Ik besloot om mijn foto´s ´s morgens vroeg voor zonsopkomst te gaan maken, omdat het licht in deze tijd van het jaar dan de meeste kansen bood op een mooie en kleurrijke foto. Als je dan ´s morgens om vijf uur opstaat is het altijd spannend of het weer meewerkt. Gelukkig zagen de omstandigheden er goed uit. Geen regen en geen zware bewolking. Nu maar hopen dat de lucht wat kleurt. Overnachten deden we op een camping vlak bij Durdle Door. Maar om er te komen moet je eerst nog wel over een forse heuvelrug heen wandelen. En dat viel niet mee met bijna 10 kilo fotoapparatuur op je rug. Een steile klim en vervolgens idem dito afdaling. Hijgend en puffend kwam ik boven, maar jongens, het uitzicht was de moeite waard. Eerst kom je langs Man o´ War, een halfronde baai, waar het licht prachtig in scheen. En dan vervolgens de Durdle Door zelf, in de naastgelegen baai. Geweldig ! Een prachtig zeelandschap ontvouwt zich en ik haast me naar het kiezelstrand aan de voet van Durdle Door. Een half uur intensieve fotografie volgt, waarbij ik diverse technieken probeer, van lange sluitertijden, HDR en filteropnames. Dan is het mooie licht weg en geniet ik tevreden na. Het is heerlijk om zo bezig te zijn en de eerste resultaten op het kleine schermpje achterop de camera zien er veelbelovend uit. Uiteindelijk blijven er thuis dan een aantal foto´s over, waarover ik tevreden ben. En dat zijn deze geworden.

Vroege morgen bibbers

Tijdens ons verblijf in de New Forest ben ik één van de ochtends 's morgens vroeg voor zonsopgang op stap gegaan. Om half vijf stond ik in de nog natte heide te zoeken naar de ponies van de New Forest. En verdorie, 40000 ponies in dit gebied en geen peerd te zien !! Langzaam werd het lichter en kwam er meer kleur in de lucht. En net als ik enorm loop te balen en denk dat ik het bedachte shot ga missen komt er uit het bos een pony aangelopen, die op zijn dooie gemakkie de hei opslentert. Snel het statief met camera opgepakt en mezelf zodanig gepositioneerd dat de pony op een goede plek staat, vrij van de achtergrond met de grondmist erachter. Dan staat het dier echter te vreten en doet zijn hoofd amper meer omhoog. En als het al opkijkt dan is het amper enkele seconden. Dus in deze momenten rap scherpstellen en afdrukken. De sluitertijden zijn nog vrij lang zo vroeg in de ochtend, dus bewegingsonscherpte ligt ook nog eens om de hoek. Uiteindelijk heb ik nog een hele fraaie serie foto's kunnen maken, maar ik moet zeggen dat het wel even spannend was toen ik ze voor het eerst in het groot zag op mijn computerscherm. Zijn ze scherp of niet ? Gelukkig, het staat er goed op.

New Forest Pony

Afgelopen vakantie heb ik met mijn gezin enkele weken in Zuid-West Engeland doorgebracht, onder andere enkele dagen in de New Forest. Hier lopen bijna 40000 ponies los die zichzelf maar moeten redden in een gebied van circa 20x20 km. Bijna niet te missen dus. En ze lopen inderdaad overal, in de plaatsjes, op de camping, in het bos en op grote vlaktes. Grootste moeilijkheid is om er een fatsoenlijke plaat van te maken, en dat viel nog niet mee. Dan moet je echt de heuvels op en de natuur in, en daar zijn die 40000 opeens verrekte moeilijk te vinden. Gelukkig heb ik er een aantal aardige plaatjes kunnen maken. De komende weken dan ook veel foto´s vanuit Engeland. Hier de eersten. Een aantal New Forest Ponies kort voordat de zon ondergaat in het warme avondlicht. Om het beeld mooi in elkaar te schuiven zijn de opnames gemaakt met de 500mm sigma lens.

Ree in de heide

Vanochtend vroeg maar eens het Buurserzand op geweest. Plan was om wat mooie landschapsopnames te maken van de op dit moment bloeiende heide. En dan het liefst met wat lichte grondmist. Ik had gisterenavond al wat twijfels, de voorspelde nachttemperaturen waren waarschijnlijk niet laag genoeg voor grondmist. En inderdaad, behalve boven enkele veenplassen was er geen mist te bekennen. Niet getreurd, lekker door gewandeld en genoten van de mooie natuur. En van reeen ! Het is bronstijd voor deze dieren en de bokken hoor je dan ook de karakteristieke blaffende geluiden maken. Op een gegeven moment hoorde ik ze van drie richtingen tegelijk naar elkaar roepen. Machtig. In totaal heb ik maar liefst 12 reeen gezien. Ik blijf het prachtige dieren vinden. Gracieuze, fijngebouwde dieren. Zeker het eerste half uur na de zonsopkomst stonden ze in prachtig warm ochtendlicht. En dan komt de warme roodbruine kleur nog mooier uit. En dat in de paarskleurende heide, hoewel dit qua kleur nog niet helemaal op zijn top was. Helaas stonden ze te ver weg voor een close-up, maar zoals ik al vaker gezegd heb, ik vind eigenlijk de dier-in-landschap opnames vaak zeker zo mooi. En daar kon ik er wel enkele van maken. Met dit resultaat. Binnenkort nog maar eens terug voor de bloeiende heide opnames. Wie weet. In ieder geval volgen er de komende weken een aantal blogjes over mijn vakantie in Engeland, waar ik weer een aantal mooie dingen heb vastgelegd. Hou het blog dus in de gaten.

Witte kwikstaart

Eén van de vogeltjes die je momenteel bij ons in de omgeving veel ziet is de witte kwikstaart. Druk heen en weer vliegend om zijn jongen te voeren. Dan weer op de grond, met het karakteristiek opwippende startje, dan weer op het uitkijkpaaltje en dan weer op het prikkeldraad. Met een beetje geduld en met behulp van de mobiele schuilhut (de auto dus) kun je vlak bij komen en de mooiste platen maken. Maar soms moet het geluk ook wat mee zitten. Met de 500 mm sigma op het toestel zat ik te wachten tot de kwikstaart weer op een paaltje zou gaan zitten, als ik hem uit mijn ooghoek aan zie komen vliegen. Direkt zie ik dat hij niet op het paaltje afgaat maar op het prikkeldraad net even iets verderop. Dus lens iets draaien en scherpstellen. En ik een fraktie van een seconde zie ik hem dan ook al in beeld verschijnen. Als in een reflex druk ik af. Klak-klak-klak-klak. Een snelle serie van een aantal opnames achter elkaar. Dan bij het terug kijken blijkt er één opname uit te springen. Direkt voor de landing op het draad, vleugels gespreid met mooi licht erop, pootjes gestrekt en de blik op het landingspunt gericht. En nog lekker scherp ook met beweging in de vleugels. Dat gaat je honderd keer mis, maar zo nu en dan is het dan een keer helemaal goed. Machtig mooi als iets zo goed lukt !

Ringelrups

Met het mooie zonnig weer en de hoge temperaturen van afgelopen week is er een ware babyboom ontstaan in de natuur van allerlei insecten. Het zoemt, bromt en fladdert aan alle kanten om ons heen. Terwijl ik op zoek ben naar de boomkikker in het Witteveen (waarvan ik er overigens maar één heb gevonden, die op een plek zat dat fotografisch niet de moeite was en dus niets is geworden) zie ik opeens in de braamstruik een schitterend gekleurde rups kruipen.

Hij heeft aan het ene uiteinde een blauwe kop met twee grijze vlekken, wat er net uitziet als ogen. Daaromheen een wilde haardos, dat alle kanten op staat. Schitterend om te zien. Verrekte moeilijk om goed in beeld te krijgen. Door de toch redelijk aanwezige wind en het feit dat de Ringelrups absoluut niet van plan was om stil te zitten was het nogal lastig om een scherpe opname te krijgen. Maar na vele onscherpe beelden weggegooid te hebben blijven er toch nog enkele scherpe opnames over. Waarvan dit er één is. Overigens is de rups volgroeid maar een onopvallende nachtvlinder. Wat geel/bruin achtig uiterlijk met twee bruine banden over de vleugels. Niet bijster spectaculair, in tegenstelling tot de rups.

Eéndagsvlieg

Als ik de naam ééndagsvlieg hoor, dan moet ik eerlijk zeggen dat het bij mij een super deprimerend gevoel oproept. Wie wil er nu maar één dag leven ! Maar goed, in hun korte bestaan als vlieg moet alles in die ene dag gebeuren. Nadat ze als nymfe in het water hebben geleefd, komen in het voorjaar op een mooie warme dag er honderden tegelijk uit het water, waarna ze de metamorfose ondergaan tot ééndagsvlieg. Het enigste doel die dag is het voortplanten, om zo de soort in stand te houden. De volwassen vliegen hebben zelfs geen monddelen om te eten. Direkt na de paring zetten de vrouwtjes de eieren af in het water, waarna er een nieuwe verborgen generatie van de eendagsvlieg zich kan ontwikkelen. Slechts enkele uren na het paren zijn de ouderdieren dood, ze hebben hun taak volbracht. Als je de eendagsvlieg eens van dichtbij bekijkt, dan zijn het ware kunstwerkjes. Een ragfijn netwerk als vleugels, fijner dan het fijnste kantwerk. Elegante lange sprieten, zogenaamde staartdraden waaien in een zachte bries heen en weer. En als zo'n dier dan ook nog eens onder de knalrode zuring gaat hangen is het plaatje voor mij kompleet. Klik ... een mooie macro plaat !

Grutto

Enkele weken geleden ben ik met de fotoclub Natuurfocus naar de Arkemheen polder geweest. Dit is een van de oudste polders in Nederland, gelegen kort boven Nijkerk, tegen de randmeren van de Flevopolder aan. Een prachtig gebied om in het voorjaar te bezoeken, want in deze tijd van het jaar komen de weidevogels terug en gaan hier hun territorium afzetten om te gaan nestelen. Ik kan hier enorm van genieten, en dan met name van de Grutto's. Hun fanatieke gedrag, het "vechten" van de mannetjes om de beste plaatsen in de wei, waar ze met een hoop gefladderd om elkaar heen draaien en vliegen, en het vanaf een paaltje de omgeving afspeuren, op zoek naar concurrentie. Geweldig vind ik dat. Op een gegeven moment zit ik in de auto vlak bij een weidehek te wachten tot een Witte Kwikstaart op het hek gaat zitten, als er opeens iets vlak langs het raam scheert en boven op de paal van het hek landt. Een Grutto, op nog geen vijf meter afstand ! Schitterend. En hij maakt zich totaal niet druk om mij of mijn camera. Valt zelfs zo nu en dan bijna in slaap. Hij zit zelfs zo dichtbij dat ik met de 500mm lens een portret van zijn kop kan maken. Gelukkig sta ik op een kleine helling en voorzichtig laat ik de auto iets achteruit rollen, totdat ik de Grutto met de 500mm vol in beeld heb. Dan heb ik alle tijd om het een en ander uit te proberen. Eerst de standaard foto´s van een Grutto op een paaltje. Dan als bij toeval zakt mijn lens iets naar beneden en verschijnt er aan de rand van de lens een wazig vlak in beeld. Dat blijkt de autospiegel te zijn die deels voor de lange lens terecht komt. Hierdoor ontstaat er opeens een surrealistisch beeld, alsof de Grutto in de mist zit. Een prachtig effekt vind ik zelf, waar ik na enig spelen met de hoogte van de reflectie en de afstand van de lens tot de spiegel uiteindelijk onderstaande foto van heb weten te maken. Ik ben er helemaal tevreden over, een mooie mysterieuze plaat van een schitterende vogel.

Egel

Afgelopen week maar eens weer foto's gemaakt van een egel, toch één van mijn favoriete fotomodellen. Door mijn werk kan ik geregeld opnames maken van deze schitterende dieren. Als dierenartsenpraktijk zijn wij geregistreerd voor de opvang van zwakke, zieke en gewonde egels. Dus komt er geregeld met de dierenambulance zo´n zielig klein geval binnen. Onze stelregel is dan altijd dat het dier weer terug moet in de natuur en zich daar zelfstandig en goed moet kunnen redden. Soms is dit een korte medische behandeling van enkele dagen, soms zitten ze de hele winter over bij ons in de opvang. Dat gebeurd als de jonge egeltjes, die laat in de herfst geboren zijn, onder het minimum gewicht van circa 800-900 gram zitten op het moment dat ze gevonden worden. Als ze dit gewicht aan het eind van de herfst niet hebben dan komen ze de winter niet goed door, en sterven door ondervoeding. Deze egels gaan in de opvang en worden dan bijgevoerd als ze tijdens hun winterrust zo nu en dan wakker worden en wat willen eten. Zo komen ze keurig op een goed gewicht en komen ze de winter probleemloos door. Eind van het voorjaar worden ze dan door ons weer uitgezet. Of in het gebied waar ze gevonden zijn, of in een auto-luw gebied, als hun eigen gebied te gevaarlijk voor ze is. En dat is precies het moment waarop ik de kans krijg om deze schitterende dieren in hun eigen omgeving te fotograferen. Nadat ze zijn losgelaten scharrelen de meesten nog een tijdje wat rond, alvorens in het groen te verdwijnen. En dan grijp ik de mogelijkheid aan om er wat mooie platen van te maken. Zoals ook met dit kleine egeltje. Een jong van afgelopen herfst, die nu voldoende op gewicht is om zijn verdere leven in de natuur door te brengen. Een dier in landschap opname, zoals ik ze het liefste maak. Het ga je goed kleine egelvriend!

Eekhoorn

Vanochtend kijk ik door het keukenraam naar buiten en ik zie opeens een wel heel erg vreemde vogel boven op de voederpaal zitten. Het blijkt een eekhoorn te zijn die parmantig boven op de paal een nootje zit te eten. Afgelopen winter hadden we al twee keer eerder een eekhoorn gezien, maar dat was maar kort. Door de veelvuldige bouwaktiviteiten rondom onze boerderij waren ze echter erg schuw en bleven maar kort op dezelfde plaats. Te kort voor fatsoenlijke foto's. Dus nu een nieuwe kans. Het is ondertussen een stuk rustiger rond het huis, wie weet heb ik nu een betere kans en is het dier wat minder schuw. Gauw de camera uit de tas, natuurlijk een lege batterij en geen kaartje erin. Ook dit snel gecorrigeerd en dan maar hopen dat hij er nog zit. En warempel, de eekhoorn zat mooi op de grond op zijn kont wat rond te kijken. Net land genoeg om een paar plaatjes te maken, alvorens het mooie diertje weer de voerpaal inklom om nog wat nootjes te gappen. Schitterend om te zien hoe handig deze rovertjes de nootjes uit de netjes vissen. Om dan vervolgens op het hek achter de paal de lekkernij op te smikkelen. Technisch lastig, de opnames zijn door het keukenraam heen gemaakt, maar ze zijn toch best wel aardig geworden. Hopen dat hij vaker terug gaat komen, misschien dat ik dan buiten vanuit een schuiltentje nog wat mooiere opnames kan maken.

Noorwegen special

Vorige week hadden we bij mijn fotoclub Natuurfocus een avond waarbij de leden een korte presentatie konden geven in de vorm van een video/diashow op muziek. Uiteraard doe ik aan dit soort avonden ook graag mee, aangezien ik binnen de club zo ongeveer de aanstichter ben van dit soort clubavonden. Vorig jaar heb ik op een clubavond een lezing gegeven hoe je zo'n show in elkaar zet en hoe je er diverse effekten in kunt verwerken. Dit sloeg zo goed aan dat vele leden nu dit soort shows kunnen maken. En het is vreselijk leuk om te maken en te vertonen. Ik heb een compilatie gemaakt van de landschappen van Noorwegen, alle foto's zijn in twee zomervakanties in dit schitterende land gemaakt. Hier het resultaat :

Noorse landschappen from Jan Dolfing on Vimeo. Fotogroet Jan

Wolf

Het laatste jaar duiken er geregeld artikelen op in de media die enthousiast ingaan op de herintroductie van de wolf in Nederland. Er schijnen al kleine wolvenroedels voor te komen in Duitsland op amper 150 km van de Nederlandse grens. Voor een wolf is dit maar één nachtje doorlopen. Dus de kans dat dit schitterende dier ooit nog eens terug komt in ons kikkerlandje is naar mijn mening zeer reeel. Maar goed, voorlopig zal dit nog wel even duren, en zelfs als ze hier terug komen zal het nog een hele toer worden om er ooit een te zien. Ze zijn uitermate schuw en heel slim. Om toch ook eens wolven te kunnen zien en fotograferen ben ik vorig weekend naar Isselburg gegaan. Hier is een (overigens prachtig) wildpark waar ze twee wolven houden in een vrij natuurlijke omgeving. De dieren hebben een groot gebied tot hun beschikking waar ze vrij rondlopen. Het kan dan ook best wel even zoeken zijn voor je ze hebt gevonden. En dan moet je nog zakken met geduld hebben voordat ze op die plek zitten waar jij ze in gedachten al op de foto hebt gezet. Maar na enkele uren geduld en afwachten heb ik er dan toch een serie kunnen maken waar ik redelijk tevreden over ben. Overigens zitten er nog veel meer interessante diersoorten in dit wildpark, onder andere lynxen, beren, roodwild, otters en nog een tiental diersoorten. Allemaal heel ruim gehuisvest. Mooi om te zien dat het zo ook kan.