Haai !

Vorig weekend moest ik voor mijn werk voor een cursus in Arnhem zijn, en wel in Burgers Bush. Hier zijn enkele congreszalen en daar werd de cursus georganiseerd. Voordeel van deze locatie is dat ik dan in de pauze even de dierentuin in kan gaan en uiteraard was de camera mee op stap. Ik ben naar het oceanium gegaan om daar te proberen de haaien te fotograferen. Burgers heeft daar een enorme glazen wand, waardoor je onder water kijkt. Het lijkt dan net alsof ze in de diepzee zijn gemaakt, tenminste zo stel ik me de diepzee voor. En dat op deze wijze vast te leggen valt nog niet mee. Of er zitten spiegelingen van de ruit in het beeld, of de foto is onscherp, of de compositie is niet mooi. En op sommige foto's is te duidelijk te zien dat ze in gevangenschap zijn gemaakt doordat er wat van de omgeving mee in beeld stond en dat was nou net niet de bedoeling. Echter na een half uurtje proberen kwamen er toch een aantal heel acceptabele foto's uit. Haaien die in hun natuurlijke omgeving lijken te zwemmen. De kans dat ik dit ooit in het echt kan zien en vastleggen is nul, aangezien ik niet van duiken en zwemmen hou. Dus ik hou het hier maar bij.

Herfstig veen

Afgelopen paar weekenden voor het eerst sinds lange tijd weer eens in het Haaksbergerveen geweest. Mijn veenproject nadert zijn eind en de herfst is het laatste seizoen om vast te leggen. Die mooie rode, gele en bruine kleuren die het afscheid van de zomer en een terugkeer naar de doodse stilte van de winter weergeven. Een fantastisch seizoen om te fotograferen. Zo ook deze keer, een mooie windstille morgen, nog niet eens koud. Een lichte grondmist, vaag zonnetje dat er doorheen begint te komen en een fantastisch sfeertje in het veen. Een nu al stil veen. De meeste vogels zijn vertrokken en wat je nu nog hoort zijn de wintergasten, met name de grauwe ganzen. Deze tijd van het jaar ga ik dan ook echt voor de landschappen. Mooie kleuren met mooie luchten erboven. Gaaf om te doen. De eerste foto hier bestaat uit 9 verticale opnames, gemaakt vanaf statief met een ruime overlap. Daarna thuis in photoshop samengevoegd tot een panorama. Grootste probleem hierbij is de belichting. De opnames rechts moeten iets langer belicht worden dan de middengedeeltes, waar het zonlicht het felst is. Deze moeten 2 stappen minder belicht worden dan de andere foto's. Kortom goed nadenken tijdens de opnames dus. Maar dan heb je ook een mooi resultaat. De spiegeling van de berk sprak me ook erg aan. Een enkelvoudige opname, waarbij ik gebruik heb gemaakt van een grijsverloop filter van Lee, zodat er minder contrastverschil is tussen lucht en land. Dat geeft een mooie doortekening van de wolken. Tot slot een opname van het bekende pijpestrootje in een veenplas. Spiegeling van de opkomende zon erachter en dat geeft een mooie sfeeropname. Nu gaat thuis de tijd komen om de opnames uit te werken tot een AV presentatie, boek en enkele canvasdoeken. Een flinke bak werk nog, maar de fotografie buiten staat in de winter toch op een lager peil zodat er tijd overblijft voor het uitwerken van de foto's. Het resultaat laat ik u binnenkort wel zien.

Heide Buurserzand

Zoals in het vorige blog al vermeld was ik eigenlijk naar het Buurserzand gegaan voor het vastleggen van de bloeiende heide. In het vroege ochtendlciht kort voor en na het opkomen van de zon was het inderdaad een mooi gezicht. De heide vlamt paars op in het warme ochtendlicht en als daar dan ook nog de grote grazers in staan dan wordt het plaatje voor mij tenminste kompleet. Met name midden in het Buurserzand is het erg mooi. Er staan een aantal grote oude eiken solitair in de heide en dat heeft een enorme uitstraling. Ik geniet daar altijd weer enorm van als ik deze oude eiken zie staan. Met die grondmist eromheen ontstaat er zo'n mystiek sfeertje en ik droom dan ook al gauw weg naar vroegere tijden, me afvragend hoe het er toen hier zal hebben uitgezien. Vast niet zo heel erg verschillend met nu denk ik ! Vanaf statief maak ik enkele opnames van dit fraaie landschap, en speel hierbij wat met over en onderbelichting om zo die mooie sfeer optimaal vast te leggen.

Buurserzand

Ruim twee weken geleden heb ik 's morgens vroeg gezondigd, ik ben naar het Buurserzand gereden in plaats van naar het Haaksbergerveen. Op internetblogs had ik gelezen dat de hei dit jaar zo geweldig mooi in bloei stond en aangezien er in het Buurserzand een prachtig stuk heidegebied ligt besloot ik dat maar eens met eigen ogen te gaan bekijken. Dus vroeg eruit en op pad. En de timing was geweldig. Mooi licht, warme kleuren en grondmist ! Wat wil je als landschapsfotograaf nog meer. En de hei was inderdaad schitterend mooi ! Maar nog mooier werd het toen ik achterop het Buurserzand kwam, waar een aantal grote vennen en plassen liggen. Hier was door de omstandigheden een soort pastelachtige omgeving ontstaan met een mooie reflectie in het water. Dus camera op het statief, een Lee grijsverloop filter ervoor (ND grad 0.6) rustig de compositie bepalen en dan door het maken van enkele opnames en controleren van het histogram de uiteindelijke belichting bepaald. Met onderstaande foto's als resultaat. Klik ze maar eens aan en bekijk ze eens groot, het is werkelijk een mooi gezicht. En de heide foto's ? Ook die zijn de moeite waard en komen in een volgend blog wel aan de beurt.

Strandpareltjes

Afgelopen weekend ben ik met de familie een aantal uren aan het strand geweest in Egmond. Terwijl de kids heerlijk aan het spelen zijn in het water en op het strand ben ik op stap geweest met de camera op datzelfde strand. Stilliggen is tenslotte niets voor mij, en ik vind het dan heerlijk om het strand af te struinen op zoek naar onderwerpen. Vandaag had ik de macrolens erop gezet, dus op zoek naar het kleine grut liep ik al speurend de vloedlijn af. Dan duurt het nooit lang voor je een mooi onderwerp tegenkomt. Dus plat op de grond in het natte zand en de juiste hoek zoeken om je onderwerp te fotograferen. Rekening houdend met de richting van het licht, de camera instellingen en vooral niet te vergeten met de alsmaar aanrollende golven. Een flinke lading zout water over de camera is funest en einde oefening voor de eos 7d. Zo ben ik een uurtje bezig geweest tussen alle strandgasten door, waarvan een aantal volgens mij vol verbazing en sommige met een meelijwekkende blik moet hebben gedacht wat die vreemde snuiter daar toch aan het doen was. Uiteindelijk is het volgende uit de camera gerold. Schelpen in verschillende hoeken met een wat mysterieus aandoende sfeer eromheen. Dat werd bereikt door iets te overbelichten en een geringe scherptediepte te kiezen. Wat wordt het kleine dan opeens mooi !

Podium in E&V magazine !

Ongeveer een maand geleden ontving ik een e-mail van Jan Vermeer met hierin de vraag of ze een foto van mij mochten plaatsen in het E&V magazine, in mijn ogen het mooiste natuurfotografie tijdschrift dat in Nederland te krijgen is. De bedoeling was om de foto op de openingspagina te plaatsen in de rubriek "Podium". Het "Podium" is een selectie van de redactie van E&V uit een serie opmerkelijke opnamen. Het ging om een opname die ik gemaakt heb in het Groot Brunink bos, vlak bij mijn huis. Op een vroege ochtend in mei hing er een mysterieus sfeertje met schitterend licht en mooie kleuren. Op het moment dat er heel kort een specht op de boomstam ging zitten was de foto kompleet ! Ik vind het een hele eer dat ik door E&V hiervoor gevraagd ben en heb uiteraard direkt mijn medewerking toegezegd. Na een gezellig telefonisch interview met Rene de Vos was alles gereed voor het plaatsen van de foto. En vandaag lag het tijdschrift dan bij mij in de bus. Apetrots ben ik op mijn foto ! En ik moet zeggen dat ze hem schitterend hebben afgedrukt. Dat en het mooie bijbehorende verhaal geven me een enorme drive om  door te gaan ! Als er iets motiverend werkt is het wel zoiets. E&V bedankt voor deze kans !

Grote Zilverreiger

Eén van de mooiste vogels in Nederland vind ik de grote zilverreiger. Die majestueuze witte veren met die pluimen aan zijn staart. Geweldig vind ik dat. Waren er tien jaar geleden amper van deze witte reigers in Nederland te vinden, tegenwoordig zie ik toch vrij geregeld een zilverreiger. Zelfs bij ons in het Oosten van Nederland zie ik ze. Afgelopen winter zelfs meerdere exemplaren, die waarschijnlijk door honger gedreven deze kant op waren komen vliegen. Een plek waar je gegarandeerd deze mooie vogels tegenkomt zijn de Oostvaardersplassen en Lepelaarsplassen in de Flevopolder. Niet enkele maar vele exemplaren zijn hier relatief makkelijk te vinden. Moeilijker is het om er ook nog wat mooie foto's van te maken. Vorig weekend heb ik gepoogd om weer eens wat mooie opnames te maken van de Zilverreiger vanuit de schuilhut van de Lepelaarsplassen. Met iets afwisseling van dier in landschap opnames tot de jagende reiger. Mooi hoor !

Jonge vos

Afgelopen maandag ben ik een dagje wezen fotograferen in de Oostvaardersplassen. En niet op de gebruikelijke plekken, maar echt midden in het normaal ontoegankelijke gedeelte. Deze mogelijk was er doordat ik een dagje mee ben geweest met de cursus van Ruben Smit. Hij neemt je mee met een electrische wagen het gebied in en geeft je ruim de gelegenheid om foto's te maken van dit schitterende stuk natuur. Eén van de eerste onderwerpen die we tegenkwamen was deze jonge vos, die van een kadaver zat te eten midden in het veld. Onverstoorbaar at hij door tot hij na enkele minuten besloot om verder te trekken. Dat gaf mij de gelegenheid om wat mooie foto's te maken van dit schitterende dier. Met de 500mm kon ik hem redelijk dichtbij halen en heb dan een aantal verschillende soorten opnames gemaakt. Dier in landschap en aktie zijn de twee motieven. En dat paste precies in de opdracht die Ruben iedereen voor de cursus had gegeven. Maak twee verschillende typen opnames van dieren. We zijn uiteindelijk bijna drie uur wezen fotograferen in het gebied, alvorens de foto's werden nabesproken in het beheersgebouw van staatsbosbeheer. Ook dat levert altijd weer een mooie discussie op, je ziet foto's die gemaakt zijn door andere natuurfotografen en soms totaal verschillend zijn van wat je zelf hebt gemaakt. Heel leerzaam en je doet er altijd wel weer wat nieuwe ideeen op. Ik heb er in ieder geval een mooie serie opnames aan over gehouden, onder andere van deze vos.

Waanzinnig mooi

Afgelopen weekend ben ik op zondagochtend heel vroeg opgestaan om weer te werken aan het Haaksbergerveen project. Volgens de weerberichten zou er een koude nacht zijn met de volgende ochtend wat wolkenvelden en zon. Aangezien het de dag ervoor had geregend staat dit weerbericht bijna garant voor grondmist en kleur in de lucht. En dit kwam uit. Tegen 5 uur 's morgens was ik in het veen aanwezig. Het regende licht en er hing een zware wolk precies boven het veengebied. Deze trok echter keurig voorbij en omdat ondertussen de zon de lucht begon rood te kleuren tekende de donkere lucht prachtig af tegen de rode kleuren. Werkelijk fantastisch mooi ! Alles viel op zijn plek en op dat moment kom je bijna tijd te kort om foto's te maken. Je weet dat na circa een uurtje die mooie combinatie van omstandigheden met mist, kleur en wolken over zal zijn. Maar dat uurtje dat was geweldig. Mooie landschapsopnames met enorm veel sfeer in de foto's. Precies goed !

Fuut

Eén van mijn favoriete watervogels is de Fuut. Een bijna exotisch gekleurde vogel die on-Nederlands aandoet. Afgelopen weekend ben ik weer met de fotoclub Natuurfocus op Futen-jacht geweest in het schitterende natuurgebied de Wieden. Door met een fluisterbootje het gebied in te trekken is het mogelijk om tamelijk dicht bij de vogels te komen. Zo ook bij dit koppeltje Futen, dat druk doende was om een nest te bouwen. Terwijl pa Fuut doelloos ronddobberde op het water in de nabijheid van het nest, sleepte ma Fuut zich de veren uit het lijf om het nest verder af te bouwen. En dat was een schitterend gezicht. Ze kwam met van alles aanslepen, takken, waterplanten, maar ook waterlelies ! Daar komt een van deze foto's uit voort. Een mooie opname met veel leven in de foto door het water dat van de plant afkomt. Een ander moment was geweldig toen ma Fuut zich op het nest in een soort baltshouding verhief en haar partner begon te begroeten. Ook dat leverde weer een mooie opname op. Tot slot nog een plaat van pa Fuut in zijn dobberende houding.

Haaksbergerveen project : Adders

Eén van de dieren die ik zeker in het kader van het Haaksbergerveenproject wilde vastleggen was de adder.  In maart heb ik de eerste foto's gemaakt, lees maar eens de weblog in die maand. Echter het was nog lang geen topfoto. Het bleek al gauw hoe moeilijk het was om een fatsoenlijke foto van deze dieren te maken. Met name omdat ze vaak aan de rand van het riet en begroeiing liggen, tussen allerlei bladeren en rietstengels in. Om dan een foto te maken van een vrijliggende adder is erg lastig. Nog veel lastiger wordt het als je van je mentor (Ruben Smit) te horen krijgt dat het helemaal fraai zou zijn als het zou lukken om een opname te maken van een adder in het veenlandschap. Na enkele tips van zijn kant ben ik een aantal weekenden achter elkaar op stap geweest, op zoek naar die ene plaat : een adder in het Haaksbergerveen landschap ! Na enkele opnieuw mislukte pogingen was het een aantal weekenden geleden dan plotseling raak. Aan de rand van een van de wandelpaden lag een adder op een hoop dorre varens. Het nieuwe en frisse groen was nog niet hoog opgeschoten, waardoor de adder nog fraai in beeld te brengen viel. En de lokatie was heel geschikt voor een landschapsopname met de adder prominent in beeld. Dus de camere klaar gemaakt, groothoeklens erop (10-22 mm van canon), flitser erop en op invulflits ingesteld en dan heel voorzichtig de adder benaderd. Stukje voor stukje, beetje voor beetje ben ik heel langzaam richting de adder gekropen. Een aantal proefopnames gemaakt om de belichting te controleren. Gelukkig reageerde de adder in het geheel niet op de flits. Daarna op een armlengte heel voorzichtig mijn camera steeds dichter bij de adder gebracht tot de voorkant van de lens op ongeveer 30 - 40 cm van de adder was. Dan een aantal opnames gemaakt waarbij ik de camera onder verschillende hoeken heb gehouden. Lang leve de live-view in dit geval. Zo kan je mooi zonder door de zoeker te hoeven kijken toch zien wat er op komt te staan. En dat is de moeite waard. De opname ben ik uitermate gelukkig mee. Een adder duidelijk aanwezig in het landschap. Precies wat ik in gedachten had. Helemaal top.

Juffers

Gisteren had ik weer eens een clubtocht met Natuurfocus, de natuurfotoclub waar ik al enkele jaren lid van ben. De tocht ging naar de Engbertsdijksvenen en had als hoofdthema de macrofotografie. Helaas was het de nacht ervoor vrij zwoel geweest, waardoor er weinig tot geen dauw aanwezig was op de libellen en juffers. Kort voor zes uur was ik in het veen aanwezig en na enig zoeken had ik de eerste twee juffers gevonden. Zogenaamde vuurjuffers, felrode libellen met een slank uiterlijk. Mooi om te zien. De eerste opdracht die ik mezelf had gegeven was om enkele mooie opnames te maken van de juffers als silhouet tegen de opkomende zon aan. Dus een extreem korte sluitertijd en voorzichtig de juffer goed positioneren, zodat de zon er precies achter viel. Dat ging mooi en al snel had ik enkele opnames waar ik tevreden over was. Dan twee juffers op hetzelfde takje, ook tegen de opkomende zon. En ook dat gaf een mooi beeld. Na een klein half uurtje werd de zon te fel voor dit soort opnames en wordt het tegen de zon inkijken met de camera ook te gevaarlijk. Het risico bestaat dan dat de lens een gaatje brandt in je netvlies. Dus overgestapt op mijn tweede missie van vandaag. Dier in landschap. Een onderwerp waar ik de laatste tijd druk mee ben in het kader van mijn Haaksbergerveen project. Ook hier in het veen wilde ik zoiets proberen. Deels als try-out voor enkele foto's die ik in gedachten heb voor mijn project en deels al direkt om te proberen eens iets heel kleins als een rups of libelle vast te leggen als onderdeel van het landschap. En dat bleek nog erg lastig. Door met de groothoek te werken en zo ongeveer in het onderwerp te kruipen krijg je een beetje het effekt dat ik in gedachten had. Helaas ben ik daarbij een klein beetje beperkt door de minimale scherpstelafstand die de lens heeft. Hierdoor kan het kleine dier niet supergroot in beeld worden gebracht zonder de scherpte te verliezen. Uiteindelijk ben ik bezig geweest met een rups van de rietvink en de hiervoor al genoemde vuurjuffer. De achtergrond bestaat uit het karakteristieke veengebied. Door een kleine diafragmaopening te nemen (dus groot getal; f22)  krijg je ook een grote scherptediepte en is ook de achtergrond nog scherp. Dat heb ik gedaan bij de opname van de juffer. De andere opname heeft een lager f getal en geeft dan ook een wat waziger achtergrond, die echter nog steeds te herkennen is als veengebied. Binnenkort ga ik deze techniek ook in het Haaksbergerveen project uitproberen. Ik ben benieuwd.
De rest van de foto's van gisteren staan op de website. Net als een nieuw gastenboek. Het oude werkte niet goed en dus heb ik besloten om een nieuwe te plaatsen. Mocht u dus eens een berichtje achter willen laten, dan vind ik dat erg fijn.

Veenbalts

Vorig weekend was ik voor het project Haaksbergerveen weer op stap. Tijdens het rondlopen hoorde ik aan alle kanten fazanten naar elkaar roepen. Het is volop baltstijd voor deze vogels en ze zijn in een schitterend mooi gekleurd baltskleed. En zeker direkt na zonsopkomst (wat tegenwoordig al net na 6.00 uur in de ochtend is) zijn ze geweldig van kleur. Diep oranje door het warme zonlicht. Om duidelijk te maken dat de opnames in het veen gemaakt zijn heb ik gezocht naar een dier in landschap beeld, waarbij het pijpestrootje en de nu overal aanwezige veenpluis karakteristiek zijn voor het veengebied. Tot mijn grote geluk zag ik op een vijftig meter een schitterende fazantenhaan lopen, die om de paar minuten stilstond, luisterde en als hij een concurrent hoorde terug begon te roepen. Als je het patroon van roepen een keer gezien hebt, dan herken je hierin ook de volgorde. Luisteren, kop omhoog, de karakteristieke roep en direkt aansluitend twee keer met alle veren opgezet met de vleugels wapperen waarbij de staartveren de lucht in worden gestoken. Aan het eind van deze beweging vallen ze bijna achterover doordat ze zich zo gigantisch uitstrekken, om maar zo groot mogelijk te lijken. Een prachtig gezicht en heel mooi moment om vast te leggen. Nu zijn de opnames die ik er hier van heb kunnen maken wel heel erg mooi geworden, al zeg ik het zelf. De warme kleuren en de mooie bijpassende omgeving geven het beeld iets extra's ! Hier een aantal van deze opnames. De rest staat op de site.

Blauwborst

Eén van de vogelsoorten die ik al lange tijd op mijn wensenlijstje heb staan is de blauwborst. Een prachtig vogeltje, waarvan met name het mannetje een prachtige bruidstooi heeft. Het vogeltje heeft een helderblauwe borst met daaronder een mooi aftekenende rode streep. Zijn zang is vrij karakteristiek en als je het een keer gehoord hebt dan herken je het eigenlijk gelijk. Gelijk ? Helaas ! Soms kan de blauwborst andere vogels perfekt imiteren, waardoor je door hem snel op het verkeerde been kunt worden gezet. Afgelopen weekend kwam deze wens dan uit. Ik was samen met een aantal clubgenoten aan het fotograferen in de Oostvaardersplassen en Lepelaarsplassen en door de enorme kennis van één van mijn clubgenoten (waarvoor dank Tom !) kon ik de blauwborst eindelijk eens van dichtbij zien en ook nog eens mooi op de gevoelige plaat vastleggen. En ik weet wel dat er al enorm veel van dit soort foto's gemaakt zijn, en ook nog wel veel mooiere, maar de eerste keer dat het je zelf lukt om zo'n mooi vogeltje zelf goed in beeld te krijgen geeft toch een aparte kick ! Hierbij dan de foto's en binnenkort volgt er meer uit de Oostvaardersplassen.

Dier in landschap

Zoals ik in mijn vorige blog al aangaf ben ik de laatste twee weken bezig geweest om een serie te maken van dieren in het veenlandschap. En dan niet de gedetailleerde portretopnames, maar die opnames waarbij het dier een klein onderdeel is van de gehele foto en toch herkenbaar in beeld staat. Daarnaast moet het goed te zien zijn dat de opname in het veengebied gemaakt is. Dat wil dus zeggen dat er riet, pijpestrootje, berken of water te zien moet zijn. En die combinatie dier en landschap blijkt nog verrekte lastig te zijn. En dan met name de compositie. Hoe krijg ik het dier nu nog herkenbaar in beeld en op welke plaats zet ik hem in beeld om een foto met uitstraling te krijgen. Ik heb drie foto's uitgezocht die naar mijn idee geslaagd zijn voor het vermelde thema. De bovenste is een fazantenhen die ergens van geschrokken is en een dertig meter voor mij langs vloog. Door haar met de camera te volgen had ik haar op een gegeven moment kort voor de landing in de omgeving geplaatst. Door het landen zijn de vleugels wijd uitgespreid en viel het licht mooi op het dier. De tweede opname is een roodborsttapuit in het veengebied, dat luid zingend van stok naar stok vliegt en zo zijn territorium afbakent. Door goed te observeren naar welke plekken hij vliegt kun je hierop anticiperen. Ook hier is dan een dier in landschap opname tot stand gekomen, waarbij de roodborsttapuit nog goed herkenbaar is. De laatste opname ten slotte is een graspieper, die ook luid zingend door zijn terrotorium heen gaat. Hier heb ik gekozen voor een tegenlicht opname met een dusdanige belichting dat de achtergrond vrij donker is en de graspieper door het oplichten van de vleugels er mooi afgetekend opstaat. Daarbij zit het dier ook nog eens in een fraai gevormde tak, wat nog bijdraagt aan de compositie en sfeer van de foto. Alle drie opnames waar ik tevreden over ben en die goed in mijn Haaksbergerveen project passen. Voor alle opnames geldt ook hier weer dat ze het mooiste overkomen als je ze in de grotere versie bekijkt. Dus aanklikken en dan opent deze versie zich. Terug naar de blog kom je door linksboven op het pijltje in het explorer scherm te klikken.

Haaksbergerveen project ; dier in landschap

Afgelopen weekend ben ik weer in het Haaksbergerveen geweest om aan mijn fotoproject te werken. Na mijn vorige sessie foto's kreeg ik van Ruben als commentaar terug dat de opnames te algemeen waren. Dat wil zeggen dat ze overal gemaakt konden zijn en niet specifieke veenopnames zijn. Daar moet ik hem (tot mijn grote spijt) gelijk in geven. Dus met deze opmerkingen in het achterhoofd ben ik het veen in gegaan, met als hoofddoel de adder en de heikikker. In de maand maart komt de adder weer uit zijn winterrust te voorschijn, en liggen ze in de zon op te warmen. Door goed te zoeken kun je ze relatief makkelijk vinden. Het grootste probleem is nu hoe je laat zien dat deze adders in het veen leven. Het is sowieso al lastig om een adder vrijliggend te fotograferen, laat staan om deze adder ook nog eens herkenbaar in beeld te krijgen in het landschap. Nou had ik het geluk dat er drie adders bij elkaar lagen, weliswaar aan de rand van het riet, maar zich nog wel geregeld van de ene naar de andere plek verplaatsten. En tussen het riet was een kleine plek met mos. Ik besloot om te proberen of ik een adder op deze plek in beeld kon krijgen, en tegelijk het riet en de berken in de omgeving bij de foto op te plaatsen. Na ongeveer een half uur wachten komt de adder op de goede plaats door het beeld. Hiervan heb ik onderstaande foto gemaakt. Voor een eerste poging ben ik er wel tevreden over. Uiteraard kan het nog veel beter en veel fraaier, maar dan moet het dier maar net mee willen werken en op die plek gaan liggen waar ik hem in gedachten heb. En die kans is klein. Het tweede onderwerp waar ik het veen voor inging waren de heikikkers. Deze kikkers zijn een aantal dagen per jaar helemaal blauw gekleurd, tenminste de mannelijke dieren. Helaas was ik hiervoor net één of twee dagen te laat. Er was nog een hele lichte blauwe waas over sommige kikkers aanwezig, en de fraaie witte bef was er nog wel, maar het hele mooie was er al weer af. Maar ja, de dagen ervoor moest ik werken en had ik geen tijd. Toch bleef de uitdaging aanwezig om een kikker en wel specifiek de heikikker in het veen in zijn eigen omgeving vast te leggen. Ook hier heb ik een poging toe gewaagd door links onderin het beeld de kikker te zetten en al langs het riet het water te volgen. Tot slot ben nog bezig geweest met het kleine hoefblad. Eén van de eerste bloeiende planten in het veen. Een fraaie gele bloem waarvan achterin het veen een klein groepje bij elkaar staat. Dit had ik vorig jaar al gezien en toen heb ik er eigenlijk niet bij stilgestaan om dit in zijn eigen omgeving te fotograferen. Door de aanwijzingen van Ruben ben ik hier nu wel mee bezig geweest en ook hier komt uiteindelijk een foto uit naar voren waarbij de plant in zijn natuurlijke omgeving getoond wordt. Zoals ik al eerder zei kan het altijd beter. Maar voor een eerste begin ben ik er niet ontevreden over. Wil je de foto's goed kunnen beoordelen, klik dan even op de foto, waarna er zich een grotere opname open vouwt. Zoals Ruben ook al aangaf is het erg moeilijk om kleine dieren zoals een kikker en een adder herkenbaar in zijn eigen landschap weer te geven. Komend weekend ga ik een nieuwe poging wagen om je nog meer te laten zien. Tot dan.

Supermaan

Vandaag is een bijzonder natuurfenomeen te zien. De maan is uitzonderlijk groot, bijna 14% groter dan normaal en daarnaast is het licht van de maan ook nog eens 30% feller. Daar komt nog bij dat het exact volle maan is, wat het grote effekt nog eens versterkt. Dit fenomeen ontstaat doordat de maan in het zogeheten perigeum van haar baan staat, dat wil zeggen dat de afstand tussen maan en aarde op zijn kleinst is. Deze afstand varieert van 356.577 kilometer (zoals vanavond het geval is) tot meer dan 405.000 kilometer, wanneer de maan op zijn verste punt van de aarde staat. Deze stand in kombinatie met volle maan komt maar zelden voor. De volgende keer dat dit gebeurd is pas op 14 november 2016. Dan staat de maan nog 66 kilometer dichterbij ! Maar of het dan ook weer zo mooi onbewolkt en helder is als vanavond valt nog maar te bezien. Uiteraard heb ik van dit mooie fenomeen een opname gemaakt, de maan in zijn volle glorie !

Prairiehondjes

Eén van mijn favoriete dieren in de dierentuin zijn de prairiehondjes. Aandoenlijk uitziende dieren waar ik echt uren naar kan kijken. Oorspronkelijk komt dit dier van de grasvlakten van Noord-Amerika, waar hij grote ondergrondse gangenstelsels graaft waarin hij zich terugtrekt bij gevaar of om in te slapen. Deze gangen kunnen tot wel 5 meter diep onder de grond doorlopen en soms wel 30 meter lengte hebben !  Ze leven van grassen, fruit, groenten en kruiden. De prairiedog is een sociaal dier en leeft in grote groepen, die weer uit diverse families bestaan. Om te fotograferen zijn ze geweldig ! Die schattige koppies, het drukke gedrag, de kleine handjes die ze gebruiken om allerlei dingen in vast te pakken, allemaal zaken die het dier voor mij als fotograaf enorm aantrekkelijk maken. In de Zoo in Rheine leeft ook een vrij grote groep prairiehondjes die zich heel natuurlijk gedragen. Het is schitterend om er een tijdje te staan kijken en te zien hoe de onderlinge relaties zijn. En natuurlijk om er wat mooie foto's van te maken.