Voorjaar in de herfst

Afgelopen weekend begon het aardig op de lente te lijken. Een lekker zonnetje, een fijne temperatuur (jaja, 8 graden noemen we al lekker na de koudeperiode van afgelopen weken) en zowaar de eerste voorjaarsbloeiers in de tuin. Sneeuwklokjes te over en een enkele krokus. Dat vraagt om aktie, dus camera gepakt en aan de slag. Het grappige is dat ik binnen enkele minuten bezig was met het fotograferen van de herfst. De herfst ? Yep, althans de restanten van de herfst. Van een of andere onkruidplant waren schitterende stengels blijven staan gedurende de afgelopen winter en laat ik daar nou net een lieveheersbeestje op tegenkomen. De eerste notabene die ik buiten zie. Tel daarbij op het mooie tegenlicht met de warme kleuren van de late middagzon en het plaatje was kompleet. Echter die lieveheersbeestjes blijven ontzetten lastig om mooi te fotograferen. Vrijwel direct is er een schittering of overbelichting zichtbaar op de schilden op hun rug. Door gebruik te maken van het late zonlicht dat door en wolk iets gedempt werd kon ik er toch een hele aardige serie van maken. Met de 100mm macrolens op het toestel kom je mooi dichtbij, dan het diafragma ver open zetten (dus een laag getal, hier f3.5) en de compositie bepalen. Lichtmeting door middel van de spotmeter op het lieveheersbeestje. En dan wordt het heel aardig, nog iets nabewerken in photoshop en hier is dan het resultaat. Binnenkort volgt de tweede serie, waar ik wat creatiever bezig ben geweest met het fotograferen van zaaddozen in de tuin.

Winterse uiterwaarden

Net als veel andere natuurfotografen was ik afgelopen week ook helemaal in mijn nopjes met het winterweer. Eindelijk sneeuw en ijs. Hoewel ... sneeuw is er bij ons in Enschede totaal niet gevallen. Grmpf ! Maar niet getreurd. Als de sneeuw niet naar Jan komt, dan moet Jan maar naar de sneeuw. Dus zo gezegd, zo gedaan. Voor zonsopkomst stond ik bij Wilp aan de uiterwaarden van de IJssel in de sneeuw. Berekoud, maar oh zo mooi. En met ook nog een prachtig gekleurde zonsopkomst. Camera op statief, mooi standpunt zoeken en dan een goede voorgrond erbij plaatsen. Moeilijk is in zo'n omstandigheid de belichting. Belicht je de lucht mooi, dan is de sneeuw vaak niet mooi en andersom. Heb je struktuur in de sneeuw dan is de lucht uitgebeten. Door het toestel op manueel belichten te zetten en te meten op de hooglichten zodat deze net aan de rand van het histogram ligt, was het echter mogelijk om alle data in het RAW bestand te houden en uiteindelijk kon ik zonder gebruik te maken van verloopfilters en met wat nabewerking binnen photoshop toch goed en mooi belichte foto's te krijgen. Hier dan de resultaten.