Haaksbergerveen project ; dier in landschap

Afgelopen weekend ben ik weer in het Haaksbergerveen geweest om aan mijn fotoproject te werken. Na mijn vorige sessie foto's kreeg ik van Ruben als commentaar terug dat de opnames te algemeen waren. Dat wil zeggen dat ze overal gemaakt konden zijn en niet specifieke veenopnames zijn. Daar moet ik hem (tot mijn grote spijt) gelijk in geven. Dus met deze opmerkingen in het achterhoofd ben ik het veen in gegaan, met als hoofddoel de adder en de heikikker. In de maand maart komt de adder weer uit zijn winterrust te voorschijn, en liggen ze in de zon op te warmen. Door goed te zoeken kun je ze relatief makkelijk vinden. Het grootste probleem is nu hoe je laat zien dat deze adders in het veen leven. Het is sowieso al lastig om een adder vrijliggend te fotograferen, laat staan om deze adder ook nog eens herkenbaar in beeld te krijgen in het landschap. Nou had ik het geluk dat er drie adders bij elkaar lagen, weliswaar aan de rand van het riet, maar zich nog wel geregeld van de ene naar de andere plek verplaatsten. En tussen het riet was een kleine plek met mos. Ik besloot om te proberen of ik een adder op deze plek in beeld kon krijgen, en tegelijk het riet en de berken in de omgeving bij de foto op te plaatsen. Na ongeveer een half uur wachten komt de adder op de goede plaats door het beeld. Hiervan heb ik onderstaande foto gemaakt. Voor een eerste poging ben ik er wel tevreden over. Uiteraard kan het nog veel beter en veel fraaier, maar dan moet het dier maar net mee willen werken en op die plek gaan liggen waar ik hem in gedachten heb. En die kans is klein. Het tweede onderwerp waar ik het veen voor inging waren de heikikkers. Deze kikkers zijn een aantal dagen per jaar helemaal blauw gekleurd, tenminste de mannelijke dieren. Helaas was ik hiervoor net één of twee dagen te laat. Er was nog een hele lichte blauwe waas over sommige kikkers aanwezig, en de fraaie witte bef was er nog wel, maar het hele mooie was er al weer af. Maar ja, de dagen ervoor moest ik werken en had ik geen tijd. Toch bleef de uitdaging aanwezig om een kikker en wel specifiek de heikikker in het veen in zijn eigen omgeving vast te leggen. Ook hier heb ik een poging toe gewaagd door links onderin het beeld de kikker te zetten en al langs het riet het water te volgen. Tot slot ben nog bezig geweest met het kleine hoefblad. Eén van de eerste bloeiende planten in het veen. Een fraaie gele bloem waarvan achterin het veen een klein groepje bij elkaar staat. Dit had ik vorig jaar al gezien en toen heb ik er eigenlijk niet bij stilgestaan om dit in zijn eigen omgeving te fotograferen. Door de aanwijzingen van Ruben ben ik hier nu wel mee bezig geweest en ook hier komt uiteindelijk een foto uit naar voren waarbij de plant in zijn natuurlijke omgeving getoond wordt. Zoals ik al eerder zei kan het altijd beter. Maar voor een eerste begin ben ik er niet ontevreden over. Wil je de foto's goed kunnen beoordelen, klik dan even op de foto, waarna er zich een grotere opname open vouwt. Zoals Ruben ook al aangaf is het erg moeilijk om kleine dieren zoals een kikker en een adder herkenbaar in zijn eigen landschap weer te geven. Komend weekend ga ik een nieuwe poging wagen om je nog meer te laten zien. Tot dan.

Supermaan

Vandaag is een bijzonder natuurfenomeen te zien. De maan is uitzonderlijk groot, bijna 14% groter dan normaal en daarnaast is het licht van de maan ook nog eens 30% feller. Daar komt nog bij dat het exact volle maan is, wat het grote effekt nog eens versterkt. Dit fenomeen ontstaat doordat de maan in het zogeheten perigeum van haar baan staat, dat wil zeggen dat de afstand tussen maan en aarde op zijn kleinst is. Deze afstand varieert van 356.577 kilometer (zoals vanavond het geval is) tot meer dan 405.000 kilometer, wanneer de maan op zijn verste punt van de aarde staat. Deze stand in kombinatie met volle maan komt maar zelden voor. De volgende keer dat dit gebeurd is pas op 14 november 2016. Dan staat de maan nog 66 kilometer dichterbij ! Maar of het dan ook weer zo mooi onbewolkt en helder is als vanavond valt nog maar te bezien. Uiteraard heb ik van dit mooie fenomeen een opname gemaakt, de maan in zijn volle glorie !

Prairiehondjes

Eén van mijn favoriete dieren in de dierentuin zijn de prairiehondjes. Aandoenlijk uitziende dieren waar ik echt uren naar kan kijken. Oorspronkelijk komt dit dier van de grasvlakten van Noord-Amerika, waar hij grote ondergrondse gangenstelsels graaft waarin hij zich terugtrekt bij gevaar of om in te slapen. Deze gangen kunnen tot wel 5 meter diep onder de grond doorlopen en soms wel 30 meter lengte hebben !  Ze leven van grassen, fruit, groenten en kruiden. De prairiedog is een sociaal dier en leeft in grote groepen, die weer uit diverse families bestaan. Om te fotograferen zijn ze geweldig ! Die schattige koppies, het drukke gedrag, de kleine handjes die ze gebruiken om allerlei dingen in vast te pakken, allemaal zaken die het dier voor mij als fotograaf enorm aantrekkelijk maken. In de Zoo in Rheine leeft ook een vrij grote groep prairiehondjes die zich heel natuurlijk gedragen. Het is schitterend om er een tijdje te staan kijken en te zien hoe de onderlinge relaties zijn. En natuurlijk om er wat mooie foto's van te maken.

Gelada

Gelada, het klinkt als een soort zomerijsje.  Eentje die je in een italiaanse ijssalon haalt. Niets is echter minder waar. Gelada's zijn hooglandbavianen uit Ethiopie. Het is de enigste bavianensoort die voornamelijk gras eet. Karateristiek voor deze soort is het rode, haarloze gebied op hun borst. Verder hebben ze de zo typische mantel die andere bavianen ook vaak hebben. Nu ben ik uiteraard niet in Ethiopie geweest om deze apensoort te fotograferen, maar wel in Rheine. Hier hebben ze in de Zoo twee grote groepen van deze bavianen, en zijn ze stamboekhouder van het Europese fokprogramma (EEP) voor deze toch wel bedreigde diersoort. In Ethiopie leven ze in grote groepen, van soms wel 600 dieren en vormen ze een bedreiging voor de lokale boeren, omdat ze grote delen van de graanvelden leegeten. De apen zijn van nature niet agressief. Onderlinge geschillen worden met name opgelost door een hoog expressief gehalte van hun gezichten. Door gebruik te maken van mimiek kunnen ze uitgebreid met elkaar communiceren. Een mooi gezicht als je dit een tijdje staat te observeren. Zo is de onderkant van de oogleden bij het mannetje heel licht gekleurd. Bij opwinding trekt hij dan ook zijn wenkbrauwen op en toont deze lichte kleur. Als waarschuwing ! Fotografisch gezien zijn het erg leuke dieren om vast te leggen. De grote kraag, de mooie kleuren en de mimiek laten het beeld leven, de foto's spreken wel voor zichzelf.

Sperwer !

Spektakel in de tuin ! Terwijl ik aan de telefoon ben met mijn vrouw, hoor ik opeens een knal tegen het raam, en uit mijn ooghoek zie ik iets omlaag vallen. Ik denk "vogel tegen het raam gevlogen", wat vervelend. Sta dus op en kijk naar buiten en dan zie ik pas de reden van de knal. Een merel ligt te spartelen op de grond met een sperwer er bovenop ! De merel heeft natuurlijk geprobeerd om aan de greep van de sperwer te ontkomen, maar vloog in zijn paniek tegen het raam aan, waardoor hij de ongelijke strijd verloor en de sperwer hem vol in de klauwen kreeg. Het eenzijdige gevecht ging nog even door onder het raam, maar de merel had geen schijn van kans. Wat een spektakel ! En ik sta er achter het raam met mijn neus bovenop. Met een dubbel gevoel moet ik eerlijk zeggen. Aan de ene kant heb ik medelijden met de merel, die zijn uiterste best doet om weg te komen en duidelijk volledig in paniek is. Aan de andere kant ben ik vol bewondering voor de sperwer, die maar net iets groter is dan de merel en zo'n enorme kamikaze aanval kan uitvoeren. Gelukkig bedenk ik mij opeens dat ik de camera op de tafel heb staan omdat ik even eerder op de middag wat andere foto's had gemaakt en nog te lui was geweest om de camera in de tas op te bergen. Wat een geluk ! Ik kan door het raam heen een prachtige serie maken van de sperwer, met de merel in zijn poten. Helaas besluit de sperwer na een dikke minuut om elders zijn maaltje te gaan plukken en op te eten en verdwijnt hij met de merel in zijn poten om de hoek naar de aangrenzende tuinen. Ik heb nog even gezocht waar hij is gebleven, maar helaas, hij was verdwenen. Wat een middag !

Kerstmis in het veen

Kerstmis ? Het is Maart en het voorjaar klopt op de deur. En toch voelde het vanochtend heel eventjes alsof het kerst was. Ik ben vroeg vertrokken naar het Haaksbergerveen, om weer eens te werken aan mijn fotoproject. Daar was de laatste weken niet veel van gekomen en nu had ik eindelijk weer tijd en mooi weer ! Aangekomen in het veen blijkt dat de temperatuur buiten de auto nog zo laag is dat er bevroren rijp op de pijpestrootjes en heide aanwezig is. En door de lage stand van de zon werken al deze bevroren waterdruppeltjes als kleine prisma's, die als hele kleine lampjes in allerlei kleuren schitteren. Een geweldig mooi gezicht. Maar, hoe leg je dit dan vast ? Door met de belichting te spelen en iets onder te belichten, en vervolgens de goede hoek te kiezen kun je de lampjes in beeld krijgen. Met name de wat buiten het focuspunt gelegen lichtjes worden een kleurig vlekje op de foto. De gehele sfeer is vrijwel niet vast te leggen, maar ik denk dat op deze foto's toch wel te zien is wat ik bedoel.

Wilde zwaan

Na de mooie opening van de dag aan de bevroren waddenzee, zoals in een eerdere blog beschreven, ben ik doorgereden naar het Wagejot, een binnendijks gelegen plas, waar zeer goed watervogels te spotten en te fotograferen zijn. Het is altijd weer een verrassing wat er voor vogels aanwezig zijn. Vandaag was ik wel heel erg gelukkig met het feit dat er een groepje Wilde Zwanen aanwezig was. De Wilde zwaan, oftewel Cygnus cygnus in het latijn, is een schitterende zwaan om te zien, en heeft ongeveer dezelfde grootte als de welbekende knobbelzwaan. Maar in plaats van een oranje snavel, heeft de Wilde zwaan een gele snavel. Deze gele vlek op de snavel eindigt puntvormig, wat tegelijk het grootste verschil is met de Kleine zwaan, die een ronde voorkant van de vlek heeft. Daarnaast is de Kleine zwaan, zoals de naam al aangeeft, wat kleiner dan de Wilde zwaan. Deze zwanen zijn echte wintergasten en zijn aan het eind van de winter op doortocht naar IJsland en het arctische deel van eurazie, waar ze broeden en hun jongen grootbrengen. Ik heb ongeveer een uur staan kijken naar het gedrag van de zwanen, waarbij ze naast elkaar gaan zwemmen en dan met toeterende geluiden en knikkende halzen elkaar begroeten, dan wel het hof maken. Een mooi gezicht. Na een uur vertrokken de zwanen en kon ik nog de prachtige start vastleggen, waarbij de zwanen een stukje `over het water rennen`, alvorens los te komen en echt op te stijgen. Magnifiek !