In onze tuin leeft een grote populatie wijngaardslakken, een zeldzaamheid in grote delen van Nederland, en zeker in het Oosten van het land. De slakken staan in ons land op de lijst van de beschermde diersoorten. Deze slakken zijn wel 15 cm lang met een fors slakkenhuis op de rug. Na de regen van vanmiddag kropen er tientallen van deze reuzen door het groen in de tuin. Leuk om eens fotografisch iets mee te gaan doen. Ik heb er drie verzameld en daar ben ik maar eens m...ee gaan werken. Eerst op mijn fototafel, waar ze gewillig langs de waterkant rond slijmden. Tot zelfs in het water aan toe. De zijkant is ondiep om de vogels de gelegenheid te geven tot badderen en tot mijn verbazing kroop een van de slakken door het water over deze ondiepte heen ! Een wel heel apart gezicht, zo'n duikboot half onder en half boven water. Fotografisch ben ik echter eerst bezig geweest met de slakken aan de rand van het water, met een mooie reflectie in de waterbak. Bij slakken is het grootste probleem de reflectie van licht op de witgelige huid en het slakkenhuis, waardoor je gauw overbelicht. Reden om in het histogram iets aan de onderzijde te belichten, dus aan de linker kant (de donkere kant). Door een lage f-waarde te kiezen (f4) krijg je de mooie cirkels van waterdruppels in de achtergrond. Uiteraard links van de slak de meeste ruimte, de kant waar het dier naartoe beweegt. En ik probeer altijd beide ogen in hetzelfde scherpstelvlak te krijgen. Dat werkt optisch het best. En gelukkig draaide deze slak ook zijn beide ogen op steeltjes in hetzelfde vlak naar me toe. Rest de vraag waar deze populatie slakken vandaan komt. Deze blijken door de buren geïmporteerd te zijn uit Frankrijk. De kinderen vonden de grote slakken zo mooi, die moesten mee als souvenir. Eenmaal hier in Nederland werden ze los gelaten en in een tiental jaren hebben ze zich bij ons in de tuin vermeerderd tot een vrij forse populatie. Hoe vreemd kan het gaan !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten